Rootstime Reviews "The Common Ground"

Rootstime reviewed my cd, "The Common Ground."  I've included the review as it appeared on the Rootstime website and the translation.

The Common Ground van Scott Kubala is een vorig jaar verschenen EP (5 songs) die uw gewaardeerde aandacht verdient. Scott ziet er op de wat wazige hoes met zijn sweater-met-kap een beetje uit als een idealistische zeeman, zo eentje van het type dat in zijn vrije tijd wel eens een oceaan oversteekt op een zelfgevlochten vlot. Ook het verlaten en ietwat onherbergzame strand op de achterzijde doet zeemansroots vermoeden. Edoch, wie naar Scotts myspace surft, treft daar een heer met een netjes getrimde ringbaard en een gitaar aan – vooral de ringbaard is getrimd, zoveel weze duidelijk.

Half Elvis Costello, half Graham Parker, kunt u er zich iets bij voorstellen? Een EP is natuurlijk maar een flits, krap twintig minuten, vijf liedjes. Maar toch, als dat vijf goede liedjes zijn en u zet hem drie keer na mekaar op, dan hebt u zich ook een uur vermaakt. En in het geval van ‘The Common Ground’ zijn het goede songs. Gelukkig toeval of niet, maar dankzij een –ik doe een gok- redelijk rudimentaire productie onstaat een geluid dat erg natuurlijk klink.

Gitaren erg dicht vooraan in de mix, nogal wat echo op Scott’s stem, een al bij al erg organisch geluid. Zelfs de drumcomputer op een van de songs klinkt overtuigend. Scott’s songs zijn goed zonder uitzonderlijk te zijn. Het meest doet hij denken aan Bruce Cockburn, met de stem en ook een beetje de sound van Bob Geldof in de jaren ’90, en dat alles, zoals hij het zelf noemt, door de Bob Dylan-filter gehaald. De moeite waard!

Duke J

Translated to English (somewhat...sorry, I did my best!)...

The Common Ground of Scott Kubala is a last year's EP (5 songs) that your esteemed attention. Scott looks at the somewhat hazy on his sleeve sweatshirt with hood-a bit like an idealistic sailor, as one of the type in his spare time, sometimes an ocean crossing on a raft itself braided. The deserted and somewhat desolate beach on the back does sailor roots suggest. Nevertheless, due to Scott who surf myspace,'ll find a gentleman with a neatly trimmed beard and a guitar - especially the beard has been trimmed as much Wezelaar clear.
 
Half Elvis Costello, Graham Parker half, there is something you imagine? An EP is just a flash, barely twenty minutes, five songs. Yet, if five good songs and you put him three times in a row, you are also entertained one hours. And in the case of 'The Common Ground "are good songs. Happy coincidence or not, but thanks to one-I'm feeling lucky, pretty rudimentary production is your sound very natural sound.
 
Guitars are very close in front in the mix, quite a few echoes of Scott's voice, all in all a very organic sound. Even the drum machine on one of the songs sound convincing. Scott's songs are good without exception. The most it resembles Bruce Cockburn, with the voice and the sound a bit of Bob Geldof in the 90s, and all that, as he calls it, by Bob Dylan filter removed. Worth it!
 
Duke J